We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Ε​κ​ε​ί​ν​η έ​ρ​χ​ε​τ​α​ι μ​έ​σ​α α​π​'​τ​ι​ς σ​τ​ά​χ​τ​ε​ς

by Μπαλάντες για φόνους

/
  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

1.
Ξόδι 09:10
Είδα τ'αγόρια του καλοκαιριού να παίζουν με το θάνατο στην άμμο χλευάζοντας τους σκοτεινούς χρησμούς, ανύποπτα για τους τεφρούς χειμώνες τα είδα να μεγαλώνουνε στους ίσκιους των λεμονανθών με φαγωμένα γόνατα να τρέχουν στους λειμώνες σκορπώντας γέλια και φωνές σαν βουερά πηγάδια ταράσσοντας τα ράθυμα σκοτάδια των γονιών τους Είδα τ'αγόρια του καλοκαιριού, τα χέρια τους ξερά κλαδιά στην άμμο.. Τα είδα να απελπίζονται στου έρωτα τις εσχατιές θωπέυοντας νεκρά σκυλιά φτύνοντας σάπιο χώμα και σε εργοστάσια σκυθρωπά να κρέμονται απ' τις οροφές θλιμμένοι Σούφι χορευτές στην τελευταία γυροβολιά και στη μανία του καιρού να στήνουν γλέντια και χαρές στον άνεμο προσφέροντας τα δεκαεφτά τους χρόνια Είδα τ'αγόρια του καλοκαιριού, τα χέρια τους ξερά κλαδιά στην άμμο..
2.
Εκείνη έρχεται μέσα απ' τις στάχτες με τα μακριά μαλλιά της να πέφτουν ως τη γη σαν σκοτεινά νερά από καταρράκτες που μέσα τους θλιμμένα αγόρια έχουν πνιγεί. Εκείνη έρχεται μέσα απ' τις στάχτες, το πρόσωπο της μια πληγή φοράει ξέφτια από παλιές αγάπες, λουλούδια σάπια απ' τη βροχή απ' όσα πέρασε μια νύχτα γέρασε και δεν ανήκει πια σ' αυτή τη γη. Εκείνη έρχεται μέσα απ' τις στάχτες, όσων αγάπησε και έχουν χαθεί, σέρνει τα χρόνια της σαν εφιάλτες και ψιθυρίζει σαν τρελή: ‘’Κάποτε είδα μες τα μάτια σου ένα δρόμο φωτεινό δεν τον πήρα και κοντεύω να χαθώ, μες τις ερημιές του κόσμου, αυτή τη νύχτα την πικρή που προσμένω μάταια φως μου ένα σου φιλί’’.
3.
Ναι. Αλήθεια είναι πως τώρα τα γραπτά μου αυτόματη γραφή τα διαβάζουνε με την αφή και τις κουβέντες μου αποκωδικοποιούν μόνο οι πεθαμένοι. Σε λίγο αν κοιτάξεις λυπημένος το βράδυ στον ουρανό ψηλά θα 'μαι ένα χαζό παιδικό άστρο που όλο θα πέφτω. Ίσως κάνω λάθος που θέλω να γράψω για να κρατηθώ. Σκοτωμένοι για μας μαύρο περιβραχιόνιο φορούν (ποιος είπε οι πεθαμένοι δεν πενθούν;) Πώς με κοιτάζει έτσι αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι... Πώς θροΐζει μέσα μου αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι... Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά δείχνει παντού και πουθενά τι θέλει το φεγγάρι... Ποιανού αλόγου τρελαμένου το χλιμίντρισμα κάνει τόση αντήχηση μέσα μου μου διογκώνει το Εγώ μου... Ποιανής σελήνης έκλειψη ποιου φεγγαριού η χάση μαζί σηκώνει μέσα μου άμπωτη και παλίρροια δίδυμες αδερφές μου... πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι. Πώς σκύβει έτσι πάνω στο στόμα μου να δει αν ανασαίνω ο Καρυωτάκης...
4.
Θα χωρίσουμε, αλλά δεν θα πεθάνουμε ποτέ θα τριγυρνάμε άρρωστοι, ως την συντέλεια του κόσμου
5.
Σου γράφω γεμάτη τρόμο μέσα από μια στοά νυχτερινή φωτισμένη από μιαν ελάχιστη λάμπα σα δαχτυλήθρα ένα βαγόνι περνάει από πάνω μου προσεχτικά ψάχνει τις αποστάσεις του μη με χτυπήσει εγώ πάλι άλλοτε κάνω πως κοιμάμαι άλλοτε πως μαντάρω ένα ζευγάρι κάλτσες παλιές γιατί έχουν όλα γύρω μου παράξενα παλιώσει Στο σπίτι χτες καθώς άνοιξα τη ντουλάπα έσβησε γίνηκε σκόνη μ’ όλα τα ρούχα της μαζί τα πιάτα σπάζουν μόλις κανείς τ’ αγγίξει φοβάμαι κι έχω κρύψει τα πιρούνια και τα μαχαίρια τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί το στόμα μου άσπρισε και με πονάει τα χέρια μου είναι πέτρινα τα πόδια μου είναι ξύλινα με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά δεν ξέρω πώς γίνηκε και με φωνάζουν μάνα Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα χαρούμενα Να με θυμάσαι και όταν δεν θα'χουμε τι να πούμε θα ξαναγνωριστούμε..
6.
Είναι οι πιο καλοί μου φίλοι οι πιο παράδοξοι εχθροί μου σκιές που βγαίνουν με το δείλι και πέρνουν σβάρνα τη ζωή μου οι ξεχασμένοι ερωτές μου οι λυπημένοι συγγενείς μου κάτι φαντάσματα απ'το χθες μου οι νεκροφάγοι ασθενείς μου κάτι γκροτέσκοι φασουλήδες από ένα παιδικό όνειρο μου σμήνη από μαύρες νυχτερίδες που ουρλιάζουν μέσα στο μυαλό μου κάτι θεές από τ'αστέρια που μου προσφέρουν την καρδιά τους και με τραβούν από τα χέρια προς την κοιλάδα του θανάτου οι δικαστές κάθε πνοής μου οι σαλεμένοι συντροφοί μου οι εραστές της συντριβής μου μαύρα πουλιά στην οροφή μου παραμονεύουν στο σκοτάδι και αποζητούν ο'τι δικό μου θέλουν νερό τροφή και χάδι τα πλάσματα που ζουν απ'το χαμό μου
7.
Είμαι το φάντασμα του αγοριού στο κελάρι, κάποιος με σκότωσε πριν καιρό έπαιζα ανέμελα στο υγρό χορτάρι, δεν πρόλαβα τίποτα να δω δεν έχω κάποιον να προσμένω, δεν έχω κάποιον να αγαπώ ζω χρόνια τώρα εδώ κλεισμένο, σαν στοιχειωμένο μυστικό Θυμάμαι μόνο τ'όνομα μου και ένα κορίτσι στα λευκά που σκούπιζε τα δάκρυα μου και μου κρατούσε συντροφιά χτυπούσε ξέφρενα η καμπάνα και τρέχαμε στις κατακόμβες απ'τον ουρανό αντί για μάννα, αχ θεέ μου πέφταν βόμβες Φυσούν θλιμμένα οι μουσώνες τρυπάει το σώμα η παγωνιά γνωρίζω τ'όνομα του φονιά, είναι το ίδιο εδώ και αιώνες
8.
Ένα τραγούδι ακούγεται απ΄ το διάδρομο μια κοπέλα ψιθυρίζει ότι αυτοί δεν είναι σαν εμάς. Στέκομαι μόνος, μιλώντας σε φθαρμένες φωτογραφίες που πάνω τους κουβαλάνε στεναγμούς και πτώσεις από μαύρους ήλιους το σώμα μου βαραίνει και η γύμνια πια δεν μου αρκεί. Προσπάθησα πάρα πολύ να ξεφύγω από εκείνους που μέσα μου ουρλιάζουν συνέχεια την ίδια πρόταση: γαμημένη κόλαση. Ένα κολάζ από χαμόγελα, μπουκάλια και βροχή υπάρχει στον καθρέφτη μου, αναμνήσεις, αναθυμιάσεις και γέρικα κορίτσια στριμώχνονται σ΄ ένα συρτάρι που γράφει το όνομά μου. Πώς σε έχασα έτσι μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό των περαστικών πώς σε έχασα έτσι, μέσα σε αυτούς τους κόσμους που δεν ήταν φτιαγμένοι για μας δεν υπάρχουν πια απαντήσεις, ούτε ερωτήσεις, μονάχα εκείνο το ποτάμι που διασχίζω παρά τη θέλησή μου κάθε μέρα, τα θυμιατά του παρελθόντος είναι το άρωμα τής λύπης μου, οι εκδορές του μαχαιριού φανερώνουνε τις μέρες μου και η κόλασή μου σκεπάζεται με πάγο. το κορίτσι συνεχίζει να ψιθυρίζει ότι αυτοί δεν είναι σαν εμάς το κορίτσι συνεχίζει να ψιθυρίζει .. γαμημένη κόλαση
9.
Για περάστε κυρίες και κύριοι, για περάστε.. ελάτε στο σχολείο του κόσμου απ την ανάποδη ας υψωθεί η αυλαία του μαγικού φανού εικόνα και ήχος η ψευδαίσθηση της ζωής ενα δώρο για το κοινό προσφορά του καταστήματος προς ενημέρωση των παρισταμένων και παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών Ελάτε να δείτε το ποτάμι που βγάζει φωτιές τον κύριο ήλιο να φωτίζει τη νύχτα την κυρία σελήνη μες το καταμεσήμερο, τ'αστεράκια εξω απ'το στερέωμα το γελωτοποιό να κάθετε στο θρόνο του βασιλιά την ανάσα του σατανά να σκοτεινιάζει το σύμπαν τους νεκρούς να περιστρέφονται μ'ενα καθρέφτη στο χέρι μάγοι, ακροβάτες, δράκοι και βρυκόλακες Ελάτε να δείτε το μαγικό ραβδί που μετατρέπει ένα παιδί σε νόμισμα το κόσμο χαμένο μεσα σ'ένα παιχνίδι δεδομένων προσοχή στις κακότεχνες απομιμήσεις ο θεός μαζί σας αν έρθετε να δείτε ο θεός ας σας συγχωρέσει αν όχι.. Ακατάλληλο για ανηλίκους και ευαίσθητα άτομα

about

Ο πρώτος δίσκος απο τους "Μπαλάντες για φόνους".
Θα κυκλοφορήσει με την μορφή βινυλίου από την B-otherside records

credits

released April 1, 2019

license

all rights reserved

tags

about

Μπαλάντες για φόνους Athens, Greece

Οι ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΦΟΝΟΥΣ δημιουργήθηκαν πριν από κάποια χρόνια στην Αθήνα. Αποτελούνται από μέλη με μακρά θητεία στην ανεξάρτητη, ελληνική ροκ σκηνή. Ο ήχος τους είναι ένα κράμα ποστ πανκ, γκαράζ και νεοψυχεδέλειας. Γράφουν μουσική και λέξεις για να αντισταθούν στις μεγάλες, ογκώδεις και απτές ανυπαρξίες ... more

contact / help

Contact Μπαλάντες για φόνους

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Μπαλάντες για φόνους, you may also like: